گال یک آلودگی انگلی بسیار خارش‌دار در اپیدرم است. این بیماری توسط انگل اجباری انسانی به نام سارکوپتس اسکابیئی وار هومینیس (Sarcoptes scabiei var hominis) ایجاد می‌شود و از طریق تماس مستقیم پوست به پوست منتقل می‌شود و به ندرت از طریق اشیاء آلوده (فومایت‌ها) نیز انتقال می‌یابد. گال تمامی گروه‌های قومی و سطوح مختلف اجتماعی-اقتصادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در کودکان خردسال شایع‌تر است. این بیماری به شدت مسری است و بین افرادی که در تماس نزدیک یا فضاهای زندگی مشترک هستند، گسترش می‌یابد. شیوع‌های مکرر در مدارس، خانه‌های گروهی و یتیم‌خانه‌ها رخ می‌دهد، جایی که تماس مستقیم با افراد آلوده معمول است. شایع‌ترین عوامل مستعدکننده شامل ازدحام جمعیت، فقر، سوءتغذیه و بی‌خانمانی است. سایر شرایط مستعدکننده شامل وضعیت ایمنی ضعیف، عفونت HIV و ناتوانی‌های شدید ذهنی یا جسمی است. ### علائم و نشانه‌ها علائم و نشانه‌ها معمولاً حدود ۳ هفته پس از آلودگی اولیه توسعه می‌یابند. شایع‌ترین تظاهر بالینی گال در نوزادان، ظهور پوسچول‌ها (تاول‌های چرکی)، وزیکول‌ها (تاول‌های کوچک) و پوسته‌ریزی است. کف دست‌ها و پاها، انگشتان، صورت و پوست سر بیشترین درگیری را دارند. امپتیگو ثانویه و اگزمایی شدن شایع است. علامت اصلی آلودگی خارش است و در نوزادان جوانی که هنوز پاسخ خارش هماهنگ را توسعه نداده‌اند، این می‌تواند به صورت مالیدن سر به مراقب، تحریک‌پذیری، بی‌خوابی، تغذیه ضعیف و عدم رشد ظاهر شود.